RILLAAR – Albert Rens ging in 2005, na 42 jaar als friturist, met pensioen. Zijn trouwe klanten bleven aan zijn kop zeuren tot ‘Bekke’ zijn frituur heropende. Het is geen leven zonder friet.

Vijftien maanden. Langer hield Albert Rens (74) zijn pensioen niet vol. Al meer dan veertig jaar bakte hij frieten in zijn zaak Bekke Frit aan de Diestsesteenweg in Rillaar, tot hij in 2005 de deur van zijn frituur achter zich dicht trok. Dat al dat rusten niets voor hem was, besefte hij al snel. ‘Ik was bijna gestorven van heimwee’, grinnikt hij. ‘Als je zolang tussen de frietketels staat, kan je dat niet van vandaag op morgen opgeven. Ik miste de babbels met de klanten. Na de sluiting wist ik met mezelf dan ook geen blijf. En dus ben ik er meteen weer ingevlogen. Met al dat vet ziet zo’n frituur natuurlijk flink af. Ik besloot de zaak van een flinke opknapbeurt te geven.’

De ramen en de muren kregen allemaal een nieuwe lik verf. ‘Toen ik de ramen aan de buitenkant aan het verven was, zag ik plots hoe er een groepje mensen mijn zaak binnenstapte. Met z’n tienen stonden ze hier. Wij willen frieten!, riepen ze. Kan niet, zei ik, ik ben gestopt. Maar op den duur kon ik de straat niet meer op, zonder dat de mensen mij aanklampten. Tja, wat doe je dan? Weer opendoen, natuurlijk! Je kan toch niet eeuwig blijven verven. Rustig voor de televisie zitten is niets voor mij.’

‘Bekke’ is intussen weer volop aan de slag. ‘En met plezier’, klinkt het overtuigd. ‘Aan stoppen denk ik voorlopig niet meer. Al wil ik nu ook weer geen frieten bakken tot ik er bij neerval. Maar zolang het plezierig blijft, draai ik de ketels niet meer uit. Al ben ik wel niet meer doorlopend geopend. Ik bak enkel op vrijdag, zaterdag en zondag. Of ik in de week uitrust? Maar neen! Frieten bakken is mijn ontspanning. Al dat rusten tijdens de week noem ik werken.’ (lacht) (ibo)

Bekke Frit, Diestsesteenweg348, Rillaar (Aarschot)

Het Nieuwsblad – 6.12.2008